Groep Slachtoffers Busongeval

Het Ongeval

Martine: "We waren op weg naar een dagje Efteling met onze wandelvereniging. Een uitje dat we al maanden planden. De bus was vol, iedereen vrolijk en uitgelaten. Tot de chauffeur een slip maakte."

Dennis: "Ik zat achterin met mijn koptelefoon in. Ineens voelde ik de bus zwenken. Ik keek op, zag paniek op gezichten. De bus kantelde. Mensen vlogen door de bus, gillend. Bagage viel op ons. En dan de klap toen we op onze zij landden."

Fatima: "Ik herinner me vooral het geluid. Gillende mensen, brekend glas, metaal dat scheurde. En dan stilte. Een angstaanjagende stilte, doorbroken alleen door gekreun en huilen. Ik zat vast onder iemand. Kon niet bewegen."

Directe Nasleep

Martine: "De hulpdiensten kwamen snel. Ze moesten mensen uit de bus zagen. Het duurde uren voordat iedereen bevrijd was. Ik had een gebroken arm en ribben. Anderen hadden het erger. Een vrouw had een gebroken bekken. Een man ernstig hoofd letsel. We werden naar verschillende ziekenhuizen gebracht."

Dennis: "Ik had een hersenschudding en gekneusde rugwervel. In het ziekenhuis hoorde ik over andere slachtoffers. Iemand had een gebroken nek. Het besef drong toen pas door: we hadden dood kunnen zijn. Allemaal."

Fatima: "Mijn dochter was bij me in de bus. Ze was 12. Haar been was gebroken. Terwijl ik in één ziekenhuis lag, was zij in een ander. Dat was het ergst - niet bij mijn kind kunnen zijn terwijl ze pijn had en bang was."

De Oorzaak

Dennis: "Het onderzoek toonde aan dat de band van de bus kapot was gegaan. Maar die band had al maanden geleden vervangen moeten worden. Het busbedrijf had bespaard op onderhoud. Onze veiligheid opgeofferd voor winstmarge."

Martine: "Toen ik dat hoorde, was ik woedend. We hadden ze vertrouwd. We stapten in die bus, vertrouwend dat het veilig was. En het was niet veilig. Ze wisten het en ze deden niets."

Collectieve Actie

Fatima: "In het ziekenhuis spraken slachtoffers met elkaar. We realiseerden ons dat we dit samen moesten aanpakken. Alleen stond niemand sterk. Maar 28 slachtoffers samen - dat is krachtig."

Dennis: "We vormden een slachtoffergroep. Iemand kende een advocaat gespecialiseerd in collectieve letselschade. Die nam het aan. Hij legde uit dat we samen sterker stonden dan individueel. Dat de druk op het busbedrijf groter zou zijn."

Martine: "We hadden regelmatig bijeenkomsten. Om informatie te delen, maar ook emotioneel. We begrepen elkaar op een manier die buitenstaanders niet konden. We hadden hetzelfde meegemaakt. Dat bond ons."

De Juridische Strijd

Dennis: "Het busbedrijf probeerde aanvankelijk de schuld bij de chauffeur te leggen. Maar het was hun onderhoud dat faalde. Onze advocaat verzamelde rapporten, expertises, bewijs van nalatig onderhoud. Het was glashelder."

Fatima: "Ze boden individuele schikkingen aan, bewust laag. Probeerden ons te verdelen - sommigen zouden schikken, anderen niet. Maar we hielden vast aan onze collectieve aanpak. Niemand schikte individueel. We stonden samen."

Martine: "Na anderhalf jaar onderhandelen schikten ze eindelijk. Totaal € 1,8 miljoen voor alle 28 slachtoffers. Individueel verdeeld op basis van de ernst van iedereen's letsel. Degenen met ernstiger letsel kregen meer, dat was eerlijk."

Herstel en Verder

Martine: "Fysiek ben ik redelijk hersteld. Mijn arm is stijf maar bruikbaar. Emotioneel... ik stap niet meer in een bus. Kan het gewoon niet. Zelfs in een auto ben ik gespannen. Die zorgeloosheid is weg."

Dennis: "Ik heb maanden fysiotherapie gehad voor mijn rug. Ik kan werken, maar niet zonder pijn. En ik heb angst klachten. Drukke plaatsen, vervoer - het triggert me. Therapie helpt, maar het is een lang proces."

Fatima: "Mijn dochter is het ergst getroffen psychologisch. Ze heeft nachtmerries, wil niet reizen. Op 12-jarige leeftijd is ze bang voor de wereld. Dat breekt mijn hart. De schadevergoeding betaalt haar therapie, maar het geeft haar onschuld niet terug."

De Slachtoffergroep Vandaag

Dennis: "We hebben nog steeds contact. Niet allemaal, maar een kern van ons ontmoet regelmatig. We steunen elkaar. Als iemand een slechte dag heeft, een trigger ervaart, zijn we er."

Martine: "Er is een band die je niet kunt uitleggen aan buitenstaanders. We hebben samen iets vreselijks meegemaakt. We hebben samen gevochten. Dat verbindt je voor het leven."

Fatima: "Het busbed rijf is veranderd. Strengere onderhoudsprocedures, externe inspecties, transparantie. Onze advocaat heeft dat bedongen als deel van de schikking. We willen niet dat anderen meemaken wat wij meemaakten."

Onze Boodschap

Dennis: "Als je deel uitmaakt van een groepsongeval: zoek samen hulp. Alleen ben je kwetsbaar. Samen ben je sterk. Verzekeraars proberen groepen te verdelen. Laat dat niet gebeuren."

Martine: "Collectieve letselschade-claims zijn complex. Je hebt een advocaat nodig die ervaring heeft met groepen. Niet elke letselschade-advocaat kan dit. Zoek een specialist."

Fatima: "En verwaarloos de emotionele kant niet. Een groepsongeval is trauma. Zoek lotgenotencontact, professionele hulp. Het is niet zwak om hulp te vragen. Het is noodzakelijk."

Alle drie: "We zijn meer dan slachtoffers. We zijn overlevers. We zijn een gemeenschap. En we zijn er voor elkaar. Dat is onze kracht."